مریم میرزاخانی نابغه ریاضی

مریم میرزاخانی ریاضیدان نابغه ایرانی و استاد دانشگاه استانفورد 13 اردیبهشت 1356 در تهران متولد شد .

مریم میرزاخانی در سال‌های ۱۳۷۳ و ۱۳۷۴ (سال سوم و چهارم دبیرستان) از دبیرستان فرزانگان تهران موفق به کسب مدال طلای المپیاد ریاضی کشوری شد و بعد از آن در سال ۱۹۹۴ در المپیاد جهانی ریاضی هنگ کنگ با امتیاز ۴۱ از ۴۲ مدال طلای جهانی گرفت. سال بعد، در المپیاد جهانی ریاضی کانادا میرزاخانی با نمرهٔ کامل، رتبهٔ اول طلای جهانی را به دست آورد.

میرزاخانی پس از پایان دوره کارشناسی برای ادامه تحصیل به دانشگاه هاروارد آمریکا رفت. در سال 1999 زمانی که در دانشگاه 'پرینستون' به تحقیق و تدریس اشتغال داشت ،موفق شد راه‌حلی برای یک مساله ریاضی پیدا کند.

ریاضیدانان مدت‌های طولانی بود که به دنبال یافتن راه عملی برای محاسبه حجم رمزهای جایگزین فرم‌های هندسی هذلولی بودند و در این میان میرزاخانی جوان در دانشگاه 'پرینستون' نشان داد که با استفاده از ریاضیات شاید بتوان بهترین راه را به سوی دست یافتن به راه‌حلی روشن در اختیار داشت.

وی در سال 2014 به خاطر کار بر «دینامیک و هندسه سطوح ریمانی و فضاهای پیمانه‌ ای آنها» برنده مدال فیلدز شد که بالاترین جایزه در ریاضیات است.

مرحوم میرزاخانی نخستین زن و نخستین ایرانی برنده مدال فیلدز است که در 24 تیر 1394(جولای 2017) در بیمارستان دانشگاه استنفورد آمریکا درگذشت.

سخنان مریم میرزاخانی

گاهی مواقع احساس می‌کنم در یک جنگل بزرگ هستم و نمی‌دانم به کجا می‌روم؛ ولی به طریقی به بالای تپه‌ای می‌رسم و می‌توانم همه چیز را واضحتر ببینم. آنچه آن گاه رخ می‌دهد، واقعاً هیجان انگیز است.

وقتی که بچه بودم رویایم این بود که نویسنده شوم. هیجان‌انگیزترین لحظاتم را به خواندن رمان می‌گذراندم، در واقع هر چیزی را به دستم می‌رسید می‌خواندم.

من سه خواهر و برادر دارم. پدر و مادر من همیشه پشتیبان و مشوق من بودند. برای آن‌ها مهم بود که ما حرفه و کار بامعنایی داشته باشیم ولی زیاد به موفقیت و کسب مدال اهمیت نمی‌دادند.

این مهم است که شما دوستی داشته باشید که بتوانید علایق خودرا با او در میان بگذارید، این به انگیزهٔ شما کمک می‌کند.

من فکر نمی‌کنم که همه باید ریاضی‌دان شوند اما فکر می‌کنم که بیشتر دانش آموزان به ریاضی توجه کافی نمی‌کنند.

نه تنها سؤال، بلکه شیوه‌ای که شما سعی می‌کنید آن را حل کنید، هم مهم است.

بدون علاقه داشتن به ریاضی ممکن است آن را سرد و بیهوده بیابید. اما ریاضیات زیباییِ خود را تنها به افراد صبور نشان می‌دهد.

پرارزشترین بخش [مطالعه ریاضی] لحظه‌ای است که می‌گویی آها!. ذوق کشف و لذت فهمیدن چیزی جدید. احساس ایستادن بالای یک بلندی و رسیدن به دیدی شفاف و واضح.

ریاضیات به درست فکر کردن کمک می‌کند.

ریاضی‌دان بودن مثل این است که بخواهید در طول عمرتان ورزش کنید. اینکه در ۱۸ سالگی ورزش کنید خیلی فرق می‌کند با اینکه همیشه ورزش کنید.