در اول آوریل 1940 وانگاری در روستای لیته از ناحیه نایری
، در کوههای
ابرآلود کنیا
متولد شد. در حدود سال 1943، خانواده وانگاری به یک مزرعه در دره ریفت، در نزدیکی
شهر ناکورو، جایی که پدرش کار پیدا کرده بود، نقل مکان کرد. اما در اواخر سال 1947، او
با مادرش به لیته بازگشت.کمی بعد، در سن هشت سالگی، او به برادرانش در مدرسه ابتدایی لیته پیوست.در سن یازده سالگی، ماآتای به مدرسه شبانه روزی سنت سیسیلیا در نایری
و سپس در
سپتامبر 1960 برای ادامه تحصیل طی یک برنامه دولتی همراه 300 کنیایی
دیگر به آمریکا رفت.ماآتای در ایالات متحده
در کالج کوه سنت اسکولاستیکا (در حال حاضر در کالج بلژیک، بنیادهای
علوم زیست شناسی ، 1964) و در دانشگاه پیتسبورگ( 1966) تحصیل کرد و در سال 1971 دکترا گرفت. او پس از فارغ التحصیلی
در بخش آناتومی دامپزشکی در دانشگاه نایروبی تدریس
کرد و در سال 1977 استاد شد.
یک طرح
در سال 1977وانگاری ماآتای در حالی که در
شورای ملی زنان کنیا
خدمت می کرد ایده کاشت درخت برای حفاظت از محیط زیست و همچنین مبارزه با فقر و بهبود کیفیت
زندگی اجتماعی را مطرح و جنبش کمربند سبز را با مشارکت انجمن جنگلداری نروژ به راه انداخت.جنبش کمربند سبز به عنوان یک پاسخ به نیاز زنان روستایی کنیا در زمانی شکل گرفت که جریان
آب
رودخانه ها
خشک شده ، ذخیره غذا و آب به خطر افتاده و مسیر دستیابی
زنان فقیر به هیزم طولانی تر شده بود. جنبش کمربند سبز از زنان روستایی خواست تا دانه ها را بکارند و درختان را رشد دهند تا بدینوسیله از فرسایش خاک جلوگیری کنند
و البته درآمد کوچکی نیز از این کار دریافت
کنند.
این جنبش پس از چندی
یک کمک شایان توجهی از صندوق بین‌المللی
پول را دریافت کرد که برای گسترش کمربند سبز، استخدام كارمندان برای نظارت بر کارها و ادامه پرداخت حق الزحمه به زنان روستایی فعال در طرح استفاده شد. این کمک به ماآتای فرصت داد تا برنامه های
کمربند سبز را
اصلاح و به
خانواده های روستایی کمک بیشتری کند.
آموزش اجتماعی
اما جنبش کمربند سبز خیلی
بیشتر از کاشت درخت ها بود.کمی بعد از شروع این کار پروفسور وانگاری ماآتای متوجه شد که در ورای مشکلات روزمره یعنی تخریب محیط
زیست، جنگل زدایی و ناامنی غذایی مسائل عمیق تری وجود دارد و به فقر آموزشی
در این مورد پی برد. جنبش کمربند سبز به سرعت مدرسه هایی را برای آموزش آشنایی با طبیعت ایجاد کرد که امروزه
به عنوان کلاسهای توانمندسازی و آموزش اجتماعی شناخته شده است که افراد را در این
زمینه آموزش میدهد.
تا به امروز این سازمان بیش
از 51 میلیون درخت در کنیا کاشته است و همچنین بیش از یک
میلیون نفر از زنان روستایی را در زمینه آشنایی با طبیعت آموزش داده و مشغول
به کار کرده است. ماآتای توانمندسازی و آموزش اجتماعی برای همه و در درجه اول برای زنان را در راه شناسایی مشکلات محیط زیستی در مناطق محروم و تدریس چگونگی حل این مشکلات، به طوری که اکوسیستم به
طور مداوم حفظ شود و دوباره از بین نرود،را در دستور کار قرار داد
نوبل صلح