درباره تست‌های هوش
دگتر مهدی شاگردی (شاكری)
بسیاری از اولیا علاقه‌مندند بدانند
فرزندشان از نظر هوشی در چه وضعیتی قرار دارد. هرچند بیش
از یک‌قرن از ابداع آزمون‌های هوش می‌گذرد، اما اولین
آزمون هوش در سال 1905 میلادی در فرانسه منتشر و به‌نام بینه – سیمون
به ثبت رسید. آزمون‌های هوش به مرور زمان تکامل یافته و
تغییرات عمده‌ای به‌خصوص در جهت رفع ضعف‌های مربوط به
خلاقیت در آن‌ها ایجاد شده است.
امروزه آزمون‌های هوش در مراکز
آموزشی کشور ما نیز بسیار متداول شده و اصطلاح بهره‌ی
هوشی 
برای بیشتر اولیا واژه‌ای
آشنا است.
اندازه‌گیری و سنجش هوش با
روش‌های مختلفی در کشور ما انجام می‌گیرد، اما باید
درنظر داشت که انطباق صحیح آن‌ها با مسائل فرهنگی، اجتماعی و البته
میزانِ مهارتِ شخصِ تست‌گیرنده در اعتبار این آزمون‌ها نقشِ
بسیارری دارد.
اصطلاح بهره‌ی هوشی (I.Q)، در واقع حاصل عبارت 
است. در این فرمول عدد 100 به‌طور
قراردادی برای نشان‌دادن بهره‌ی هوشی در نظر گرفته
می‌شود. عدد 100 برای کودکی با بهره‌ی هوشی
عادی در نظر گرفته شده و بر این اساس، بهره‌ی هوشی کم‌تر
از 100، به معنای آن است که فرد از گروه سنی خود عقب‌تر و بهره‌ی
هوشی بالای 100 به معنای بالاتر بودن فرد از نظر هوشی
نسبت به گروه سنی خود می‌باشد.
لازم به‌ذکر است، امروزه با توجه به
موضوع هوش چندگانه ، روانشناسان بر این اعتقادند که هوش انسان،
پیچیده‌تر از آن است که بتوان آن را در یک آزمونِ نود
دقیقه‌ای سنجید!!